ระบบบำนาญแห่งชาติที่มีความเป็นธรรมและยั่งยืน
ระบบบำนาญแห่งชาติที่มีความเป็นธรรมและยั่งยืน
เศรษฐศาสตร์ ระบบเงินบำนาญแห่งชาติ จะเป็นอุปกรณ์แนวนโยบายสำหรับคนแก่ที่จะสามารถช่วยโอบอุ้มสังคมไทยจากการเสี่ยงที่จะกำเนิดวิกฤตความอนาถาในคนยากจนสูงอายุ ดังนี้ พวกเราจะต้องเน้นว่า เบี้ยเลี้ยงชีวิตคนวัยชราจะต้องเป็นสิทธิเบื้องต้นด้านความคุ้มครองป้องกันทางด้านสังคมที่พลเมืองควรจะได้รับรวมทั้งเป็นการ “เฉลี่ยทุกข์เฉลี่ยสุข” ในสังคม ไม่ใช่ การอุปถัมภ์คนยากจน การพัฒนาระบบเงินบำนาญแห่งชาติ ได้มีข้อแนะนำล้นหลามมานานกว่าทศวรรษ จากทั้งยังภาคสามัญชน ภาคแนวนโยบายและหน่วยงานภาครัฐ ตลอดจนสาขาวิชาการ แต่ว่าก็ยังปราศจากความรุดหน้าอย่างเป็นสิ่งที่เป็นรูปธรรม ในขณะที่ สังคมน่าจะจะต้องมีความกลุ้มอกกลุ้มใจด้วยกันเรื่องการเสี่ยงที่จะกำเนิดวิกฤตประชาชนทางสังคมสูงอายุ เสมือนที่กำลังเกิดขึ้นในประเทศประเทศญี่ปุ่นทุกๆวันนี้ เมืองไทยได้สร้างฐานรากสำหรับระบบเงินบำนาญชราภาพค่อนจะตามมีตามเกิด เนื่องจากยังมีคนภายในวัยทำงานจำนวนไม่น้อยที่อยู่นอกระบบและไม่มีเบี้ยบำนาญพอเพียงในวัยเกษียณอายุ นอกเหนือจากนั้น ระบบเงินบำนาญของไทยกำลังพบเจอข้อท้าจากการที่พลเมืองคนชรามากขึ้นโดยตลอดเร็ว โดยเฉพาะ สึนามิสามัญชนคนแก่ หรือ silver tsunamiเป็นสามัญชนรุ่นผู้ที่เกิดหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ข่าวเศรษฐศาสตร์ กำเนิดปีละหนึ่งล้านคน ต่อเนื่องกันตรงเวลา 20 ปี และก็กำลังเริ่มไปสู่เกษียณอายุวัย เมืองไทยกำลังแก่เร็วมาก ข่าวสารเศรษฐวิทยา ตามรูปทรงคนวัยแก่วัย 60 ปี ขึ้นไป จะมากขึ้นเป็น 1 ใน 3 ของมวลชนไทยข้างใน 20 ปี หรือ ถ้าหากนับวัยสูงอายุที่ 65 ปีขึ้นไป ก็จะคิดเป็น 1 ใน 4 ของประชาชน ก็เลยเป็นปริศนาสำคัญว่า เมืองไทยจะมีแผนในการจัดการเช่นไรเพราะเหตุว่าความเคลื่อนไหวองค์ประกอบพลเมืองดังที่กล่าวมาแล้วข้างต้น จะมีผลต่อตลาดแรงงานแล้วก็เศรษฐกิจมหภาคอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ เพราะฉะนั้น ก็เลยมีความนัยยะสำคัญต่อความสามารถและก็การเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของคนประเทศไทยในอนาคต เรื่องสำคัญของ “ระบบเบี้ยบำนาญแห่งชาติที่มีความยุติธรรมแล้วก็จีรังยั่งยืน”หมายถึงการเน้นให้ความเอาใจใส่กับรายได้ข้างหลังการเกษียณ ซึ่งเป็นสิ่งที่จำเป็นเป็นอย่างมากที่จะจะต้องได้รับการพัฒนาอย่างเร่งด่วน โดยพิจารณาถึงบริบทความจริงทางเศรษฐศาสตร์การเมือง เนื่องจากว่าแรงงานและก็ผู้สูงวัยโดยมาก มีรายได้น้อย ไม่มีความสามารถสำหรับเพื่อการออม ได้รับเบี้ยเลี้ยงชีพน้อยนิด แล้วถูกทับถมด้วยการแพร่ระบาดของ COVID-19 รวมทั้ง ราคาของกินแล้วก็พลังงานที่มากขึ้นการไตร่ตรองความคุ้มครองป้องกันทางด้านสังคมแล้วก็การลงทุนในคุณภาพชีวิตของชาวไทย จำเป็นมากที่จะจะต้องตระหนักถึงปัญหาความแตกต่างแล้วก็ความเที่ยงธรรมในการพัฒนาเศรษฐกิจ เพราะว่าแรงงานไทยเยอะมากๆปฏิบัติงานเพียงแต่ได้เพียงพอดำรงชีพ ในขณะค่ามัธยฐานการบริโภคหรือตรงกลางของคนประเทศไทย มีค่าใช้จ่ายเพื่อการบริโภคเพียงแต่วันละ 200 บาทแค่นั้น ก็เลยคงจะสะท้อนว่า ชีวิตคนประเทศไทยโดยมากจำเป็นต้องยากลำเค็ญขนาดไหน เวลาที่ความแตกต่างของเมืองไทยติดอันดับมากที่สุดในโลก
แนะนำข่าวเศรษฐศาสตร์ อ่านเพิ่มเติมคลิกเลย : เกษตรกรเวียดนามลุยปลูกทุเรียนส่งตลาดจีน ผู้เชี่ยวชาญหวั่นเจ็บหนักหากความขัดแย้งปะทุ
